Relatietherapie: Hoe vertellen wij het de kinderen

Als de uitkomst van een relatietherapie is, dat een stel met kinderen wil scheiden.

Soms is de conclusie van een stel in relatietherapie om uit elkaar te gaan. Mocht dat een stel met kinderen zijn, dan volgt er een buitengewoon lastig gesprek. Hoe gaan we dit de kinderen vertellen?

Dat gesprek is lastig omdat te voorzien is dat het stel hun eigen kinderen zwaar zal krenken. Iets wat je als ouder van nature probeert te voorkomen.

In het proces tot de scheiding wordt het belang van de kinderen uitgebreid meegenomen. Het is dus niet zo dat ouders verrast zijn dat zij dit gesprek ook nog eens moeten voeren. Veelal hebben zij er ‘droog’ op geoefend. Bijvoorbeeld door veelvuldig te fantaseren over hoe het zou zijn om dit gesprek met hun kinderen te voeren. De verwachte pijn is dan vaak al voelbaar en dat geeft extra energie om het toch nog even vol te houden, voor relatietherapie te kiezen of op een andere manier de relatie nog een kans te geven.

Richtlijnen die wij geven in onze relatietherapie

Er zijn een aantal belangrijke richtlijnen voor het gesprek met de kinderen. Probeer hier aan vast te houden, zo wordt de schade niet groter dan die hoeft te zijn:

• Vertel de boodschap samen, met alle kinderen bij elkaar. • Vertel dat de liefde tussen de ouders te klein is geworden om een relatie of huwelijk te hebben. • Wees er open over als er een andere liefde in het spel is al bij kinderen vanaf een 4 jaar. Kinderen gaan anders detective spelen. Wees echt zo eerlijk mogelijk, maar noem nog geen naam van de nieuwe liefde of minaar/ minares. Dat is voor een latere periode. Zeg dat het nog te pril is en niet serieus genoeg om die persoon nu al aan de kinderen voor te stellen. De kinderen beslissen niet over het liefdesleven van hun ouders. • Pas taalgebruik en voorbeelden aan op de leeftijd van het jongste kind. Neem, bij groot leeftijdsverschil, de oudste na afloop even apart en geef uitleg die bij diens leeftijd past. • Kinderen mogen weten dat één ouder het wel wil en dat de ander dat vreselijk vindt. Kinderen voelen dat toch wel aan. Hoe opener ouders durven te zijn, hoe minder erg het kind het hoeft te vinden en de ‘brekende’ ouder moet haten uit loyaliteit aan de ‘rouwende’ ouder. • Vertel dat de scheiding er niet gekomen is door opvoedingsproblemen of dat de kinderen het op welke manier dan ook zo zwaar hebben gemaakt dat één ouder het niet aankan. Zeg dat het juist het tegenovergestelde is en dat beide ouders het vreselijk vinden om de kinderen in de toekomst niet altijd te zien. • Vertel dat er nog veel onduidelijk is over hoe het in de toekomst zal gaan. Vertel wat u wel al weet, in praktische zin. Wie gaat waar wonen? Waar gaan de kinderen naartoe? Hoe loopt het eerste bezoek aan de andere ouder? Welke invloed hebben vooral oudere kinderen op de omgangsregeling? • Na het gesprek verlaat vaak één ouder het huis. Geef het achtergebleven kind dezelfde dag nog een telefoon om de ‘vertrekkende’ ouder te bellen. Liefst in het bijzijn van de ‘thuisgebleven’ ouder. Zo leert het kind dat er niet gekozen hoeft te worden en het lief mag zijn tegen één ouder waar de andere ouder bij is. • Er mag ruzie gemaakt worden tussen de ouders waar de kinderen bij zijn. Maar er mag niet veroordelend of diskwalificerend over elkaar gesproken worden. Liever dat spanning uitgesproken wordt, dan dat het in de lucht blijft hangen. Als de ouders niet bij machte zijn om met elkaar te ‘vechten’ zonder elkaar te diskwalificeren, dan is het goed om een derde mee te nemen in het gesprek om het gesprek te leiden. Wij zijn hierin getraind. • Vertel dat de ouders samen zorgen dat de ander ook goed terecht komt. Zeker in families met groot vermogen, waarvan vastgelegd is dat één echtgenoot de eigenaar is van dat vermogen, is er zorg van kinderen of de andere ouder niet flink terug zal gaan in levensstandaard. Doe voor elkaar wat mogelijk is. Het kapot maken van de één door de ander zal als een boemerang werken in de afstand die de welvarende partij krijgt ten opzichte van de kinderen.

De relatietherapeut mee het gesprek in.

Ik ben, als relatietherapeut, veelvuldig meegegaan bij dit soort gesprekken. Het is altijd zwaar en emotioneel voor de ouders. Kinderen tonen vaak juist geen emotie als ouders het moeilijk hebben. Ik ben dus altijd blij als kinderen zich zo veilig voelen dat ze wel emotioneel durven te zijn. Zij schatten dan in dat hun ouders sterk genoeg zijn om, in deze ellende, ook nog hun reactie te dragen.

Vaak zijn de uitgangspunten niet zo ideaal dat alle richtlijnen aangehouden kunnen worden. Een echtgenoot kan in een inrichting zitten. Of langdurig in het buitenland. Of er is een te grote verleiding om dit lastige gesprek in de schoenen te schuiven van diegene die wil stoppen met de relatie, als wraak: “Jij wilt stoppen, dan vertel jij het ook maar”. Daarmee gaan ouders wel voorbij aan het belang van het kind. Dit wraakpatroon gaat dan vaak door tot er sprake is van een vechtscheiding. Maar wanneer dit gesprek samen goed gevoerd wordt, verloopt de rest van de afhandeling van de scheiding veelal ook goed.

Uit elkaar gaan doe je samen, zeg ik altijd maar.

Meer weten over onze relatietherapie? Check onze site: www.maussenfc.com/dienstverlening/relatietherapie

Voorbeelden over onze relatietherapie: https://www.maussenfc.com/port...

Edward Koldewijn, Keizersgracht 174 Amsterdam Centrum