Relatietherapie:Internationale school of een internaat

Ik kreeg een vraag van een echtpaar uit Amstelveen dat bij mij relatietherapie volgt. Zij kwamen via een bevriende family office.  Laten we ze Joop en Irene noemen. Joop had het verzoek gekregen een project op te zetten in Azië.  Voor minimaal 3 à 4 jaar. Irene zou als bankier ook makkelijk werk kunnen vinden. Het stel had er zin in maar kwam niet uit de volgende vraag: “ Wat was het beste voor hun – enige – zoon Richard.” Hij is elf jaar. Dus zou volgend jaar toch naar een andere school toe moeten.  De keuze was een internaat in Nederland of in een ander land of een internationale school in de buurt van hun woonplaats in Azië.

Ik vroeg me eerst af wat voor een jongen Richard was. Hij is geen jongen die door drie deuren loopt. Richard is sensitief. Ze vroegen zich af of zij genoeg aandacht konden geven aan Richard als zij zo voor hun carrières zouden gaan. Of hij dan niet beter af was met verzorgers in een internaat. Als ik het aan Richard zelf zou vragen bleef hij liever in Nederland. Hij wilde niet weg. Hij wilde ook niet dat zijn ouders weg zouden gaan. Hij wilde niet over een andere mogelijkheid nadenken. Zijn vasthoudendheid intrigeerde me. Ik vroeg me af waar zijn koppigheid goed voor was. Ik heb mezelf uitgenodigd om op de thee te komen, na schooltijd.

Richard had geen zin om met me te praten. Hij keek liever naar zijn schoenen. Ik vroeg of hij mij kon helpen. Dat ik me zorgen maakte over hoe zijn ouders goed bij elkaar konden blijven in Azië. Of hij tips voor hen had. Toen kwam er voor het eerst geluid uit Richard. Dat ze maar beter niet konden gaan. Toen ik naar zijn argumentatie achter zijn standpunt vroeg kwam het eruit. Een vriendje van hem was ook met zijn ouders naar het buitenland gegaan en die gingen nu scheiden. Het ging nu al niet best met zijn ouders vond Richard . Hij wilde niet dat zijn vader en moeder ook uit elkaar zouden gaan.

Toen Richard werd uitgedaagd op zijn overtuiging; dat als ouders naar het buitenland gaan zij scheiden, werd hij open. Hij kende ook mensen die bij elkaar zijn gebleven. Hij wist ook niet zeker of zijn ouders bij elkaar zouden blijven als ze niet naar Azië zouden gaan.

Zo werd het onderwerp verhuizen beter bespreekbaar. Ik heb Richard gevraagd op welke wijze de relatie van zijn ouders invloed op hem had. Het hield hem erg bezig. Zodra hij thuis kwam voelde hij hoe de sfeer was in huis en hoe het geluid klonk in de stemmen van zijn ouders. Hij was er goed in geworden. Ik vroeg me af of Richard liever wat afstand van zijn ouders had zodat hij er niet zo mee bezig hoefde te zijn of dat hij er liever wat controle op had. Hij koos voor controle.

Ik legde hem de keuze voor of hij dan liever in een internaat zou zitten zodat hij niet zoveel mee kreeg van de relatieproblemen van zijn ouders of liever dicht bij hun huis in Azië. Het werd de internationale school in de buurt. We hebben samen afgesproken dat hij niet verantwoordelijk kan zijn voor de kwaliteit van de relatie van zijn ouders maar dat hij wel mag signaleren als hij denkt dat het niet goed gaat. Ik heb hem mijn telefoonnummer en Skype-account gegeven zodat hij direct met mij contact kan opnemen als ze niet naar hem luisteren.

Zijn ouders heb ik af en toe via Skype gesproken. Richard zelf nog  niet. Dus ik besloot hem eens te bellen. Hij heeft me zijn kamer laten zien.  Hij had het niet zo naar zijn zin op school maar was wel blij dat hij dicht bij zijn ouders zat. 

Edward Koldewijn
Keizersgracht 174
Amsterdam Centrum

N.B. Het stel en deze vraag is vervormd van de oorspronkelijke situatie en vraagstelling om anonimiteit te kunnen waarborgen.